وبلاگ رسمی زمان گلدسته

بارگاه قدس گاهگاهی دل هوايی می شودمشهدی يا كربلایی می شود می پرد از شاخه گاهی مرغ دلمی كشد از سينه آهی مرغ دل می رود گاهی به صحن آفتابشعر می خواند به لحن آفتاب می پرد گاهی به بالا از زمينمی رسد تا آسمان هشتمين تا حريم اُنس، پرپر می زندبارگاه قدس را در می زند چشم من در حسرت خورشيد بودبی قرار حضرت خورشيد بود آفتاب شرق يا شمس الشّموسپادشاه مشهد ای سلطان طوس  پشت در بودم طلب كردی مرا مست كردی در طرب كردی مرا دل پر از غم بودی، آخر شاد شدتا مقيم كوی گوهر شاد شد اشك می باريد چشم مست منبر مشبّک ها گره زد دست من ضامن آهو! منم، درويش توكمتر از آهو نباشم پيش تو!؟ بر دخيل بارگاه قدسی اتكن نگاهی با نگاه ق,بارگاه,قدس ...ادامه مطلب